Het verhaal van Daniëlle

Daniëlle Wemeijer was aan het eind van haar tienerjaren en had in die periode te maken met stress. Dat sloeg op haar darmen. Gevolg was een sociaal leven dat platlag, zoals ze zelf zegt. Nu is ze bijna een jaar onder behandeling geweest van de Darmspecialist en gaat het heel goed met haar.

“Mijn gedachten zijn niet alleen maar meer bij mijn darmen”

De 28-jarige tandartsassistente uit Coevorden had in haar kinderjaren geen klachten. Door stress ontstonden darmklachten. “Dat betekende dat ik mijn eet- en drinkgedrag al een dag voordat ik bijvoorbeeld op visite ging, ging aanpassen. Ik had last van chronische diarree en kreeg de diagnose PDS. Het betekende voor mij dat ik na wat eten of drinken binnen een kwartier naar de wc moest. Die moest altijd in de buurt zijn.”

“Gelukkig kon ik wel werken, want daar wist ik dat ik op tijd naar het toilet kon en ik heb een flexibele werkgever. Maar verder kon ik eigenlijk niets. Mijn hele sociale leven lag plat.”

Stempeltje gekregen

Ze belandde in het medische circuit, raadpleegde artsen, specialisten en een hypnotiseur. Wat ze kreeg? Diarreeremmers en de mededeling dat ze er ‘maar mee moest leren leven.’ “Ik was 28 jaar en daar zat ik dus echt niet op te wachten. Via via kwam ik in contact met de Darmspecialist en ik maakte een afspraak met Jeroen. Ik had daar meteen een goed gevoel bij. Hij luisterde naar mij, gaf eerlijk aan wat hij kon bieden en stippelde het traject uit. Zijn anatomische uitleg, het verband tussen darmen, lichaam en geest en de werking van de darmen waren allemaal heel duidelijk”, schetst Daniëlle.

“PDS was een stempeltje dat ik had gekregen. Ik ga jou helpen om daarvan af te komen, voegde hij daar nog aan toe.”

Na een vragenlijst volgde een bloed- en ontlastingsonderzoek. Daaruit bleek dat Danielle geen parasieten of schimmels had. Ze kreeg bepaalde aanvullende mineralen en vitaminen voorgeschreven, die ze zelf onvoldoende had. Daardoor werkten haar darmen dus niet goed. Een gesprek met een voedingsdeskundige volgde.

Tussen haakjes

“Ik moest een bepaald dieet volgen, al plaats ik dat woord dieet liever tussen haakjes. Ik bleek geen glutenallergie te hebben, dus helemaal granen- en glutenvrij hoefde in mijn geval niet. Wel moest ik glutenarm gaan eten. Dat was best wel lastig in het begin, want ik ben een enorme broodliefhebber. Ik at altijd speltbrood, dat moest dus anders. Toch was het niet een enorme opgave, want ik was al gewend om rekening te houden met mijn eten en drinken. Het zette niet mijn hele leven op z’n kop en het was goed te doen.”

“Bovendien werd ik in het begin goed in de gaten gehouden. Na een paar weken ging het al een stuk beter. Ik slikte verschillende supplementen en kon na een poosje minderen met het slikken van diarreeremmers.”

“Het ging dus steeds beter, maar dan komt er een moment dat het stagneert. Dat is best lastig, zwaar en ook wel emotioneel. Dat doet wat met je. Je hebt eigenlijk een vliegende start en dan ineens blijft het wat hetzelfde. Ik kreeg te horen dat je darmen dan zoekende zijn. In mijn geval weet ik dat mijn darmen altijd mijn zwakke plek zullen blijven.”

Bijna alles

“Inmiddels mag ik de supplementen afbouwen en heb ik binnenkort een soort van eindgesprek met Roelie. Dan gaan we evalueren. Ik weet dat ik hiermee moet doorgaan, maar dat is goed. Ik voel mij ook goed en durf met een gerust hart in de auto te stappen en weer gewoon wat te eten, zonder dat ik meteen denk van ‘waar is de wc’? Dat voelt zoveel prettiger. Eigenlijk kan ik alles weer wat ik bijna tien jaar geleden ook allemaal kon.”